در حدود 3000 سال قبل از میلاد،آریایی ها به فلات ایران مهاجرت کردند. آن ها سرزمینی را که وارد آن شده بودند ایران یعنی آریایی ها نامیدند. اقوام آریایی شامل مادها،پارت ها و پارس ها بودن که درغرب،جنوب و شمال شرقی فلات ایران ساکن شدند. اقوام ایرانی پس از استقرار و تثبیت موقعیت ومرزهای جغرافیایی خود برای رفع نیازهای متقابل خویشتن با یکدیگر روابط مسالمت آمیزی داشتند و در همگرایی عمومی به سر می بردند.
پس از مدتی زردشت که پیامبر ایران باستان است در میان ایرانیان ظهور کرد. او مردم را به پیروی از راه خدای یگانه که اهورامزدا نام داشت، دعوت کرد ومروج اندیشه، گفتار و کردار نیک بود. اعتقاد به سرای آخرت وجهان پاز مرگ، عقیده به آخرالزمان و ظهور منجی که حکومتی با عدل وداد به دور از ناپاکی وستم بر پا خواهد کرد، از بنیان های استوار و اعتقادی ایرانیان بوده است که آنها را از سایر ملل دوران باستان متمایز می ساخت.
قدر مسلّم ایرانیان پیش از اسلام هم چون اعراب دوران جاهلیت بت پرست نبودند ، همانند یونانیان ، رب النوع های متعدد را نمی پرستیدند و یا همچون هندوها گاو پرست نبودند. فرمانروایان سلسه های ایران باستان ،به رغم همهی خصلت های نیک وبد که تاریخ درباره ی آن ها ثبت کرده است، هیچ گاه هم چون فراعنه ی مصر باستان ادعای خدایی نمی کردند. زیرا ایرانیان مردمانی حق جو، و یکتا پرست بودند.
سلسله ی هخوامنشیان با فرمانروایی کوروش بزگ آغاز شد. او توانست با متحد کردن اقوام پارس و ماد حکومتی را پایه گذاری کند که گسترهی قلمرو آن شامل تمدن های کهن به جز بخشی از یونان باستان بود. کوروش به دلیل خدا پرستی، عدالت خواهی و خردمنی اش، شهرت جهانی یا فته است. برخی معتقدند، « ذواقرنین » که در قرآن مجید به عنوان فرمانروایی نیک سیرت ستوده سده همان کوروش پادشاه ایران است. با این که موسس دولت مقتدر هخوامنشیان از سرزمین پارس برخاست اما نام قوم و سرزمین خود را برای قلمرو تحت حاکمیت خود انتخاب نکرد. باید دانسته شود که در کتیبه های داریوش کلمه آریا به سکنه ایران اطلاق می شود. پارس در کتیبه های هخامنشی به صورت پارسه در یونانی پارسیس که معرب آن فارس می باشد آمده است. اما یونانیان پارسیس را که تنها نام ایالت فارس است به مقام ایران اطلاق می کردند. هامنشیخیان برای کنترل قلمروی گسترده خود چند پایتخت تأسیس کردند یکی از آنها در شوش بود و به عنوان پایتخت زمستانی و دیگری در حکمت ( همدان کنونی ) که پایتخت تابستانی به شمار می رفت . اما مهمترین و معروف ترین پایتخت هخامنش تخت جمشید است که پایتخت بهاری به حساب می آید.بنای عظیم تخت جمشد نماد شکوه و عظمت تمدن ایرانی و توانایی مردم ایران باستان است.
نظرات شما عزیزان:
ما شما را به شبکه اجتماعی آریایان دعوت میکنیم
<-PollName->
آمار
وب سایت:
